Cesare Attolini: Η ιστορία του ναπολιτάνικου στυλ

Η δεκαετία του 1930 ήταν η εποχή που το ναπολιτάνικο ύφος στο αντρικό ντύσιμο ήταν ένα μείγμα αγγλικών, γαλλικών και ισπανικών επιρροών, μέχρι που ένας νεαρός τεχνίτης, ονόματι Vincenzo Attolini, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Ο Attolini ήταν ο άνθρωπος που ο ίδιος σχεδίασε, έκοψε και έραψε ένα σακάκι με τέτοια τελειότητα και λεπτομέρεια, που ήταν απίστευτη. Ο νεαρός Vincenzo, τελικά, έθεσε τις βάσεις για αυτό που θα γινόταν το DNA του Cesare Attolini.
Ο στόχος ήταν να κάνει το σακάκι τόσο απαλό και ελαφρύ όσο ένα μπλουζάκι. Λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα στην Ιταλία, το αγγλικό στυλ γρήγορα έγινε πολύ ζεστό. Αυτό ανάγκασε τον Attolini να αφαιρέσει την επένδυση, τις επωμίδες και τις επενδύσεις που παρατηρούνται στο αγγλικό στυλ. Ήταν μια επανάσταση, που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια όλων. Το σακάκι έκανε τους άνδρες να αλλάξουν από το να ντύνονται για έναν συγκεκριμένο λόγο στο να ντύνονται μόνο για ένα πράγμα, να εκφράζουν τον εαυτό τους. Σύντομα, η φήμη διαδόθηκε και περισσότεροι άνδρες ήρθαν στο ραφείο για να επανασχεδιάσουν το δικό τους στυλ σακακιού.
Τελικά, ο πιο ταλαντούχος από τους έξι γιους του Vincenzo Attolini, ο Cesare Attolini εργάστηκε μαζί του από νεαρή ηλικία. Ο Cesare έμαθε τις απαραίτητες δεξιότητες και τεχνικές για την κατασκευή του επιθυμητού σακακιού του οράματος του πατέρα του, αλλά πήγε στο Τορίνο για να διευθύνει έναν από τους πιο διάσημους ράφτες της εποχής.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μετά από χρόνια βελτίωσης των δεξιοτήτων του, ο Cesare Attolini επέστρεψε, τελικά, στη Νάπολη. Τα παιδιά του ήταν, πλέον, σε θέση να βοηθήσουν, καθώς είχαν αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες, οπότε αποφάσισε να ξεκινήσει το δικό του ραφείο.
Σήμερα, μπορείτε να βρείτε ένα κατάστημα Cesare Attolini στη Νάπολη, στη Via Filangieri, όχι πολύ μακριά από το ραφείο στη Via Vetriera, όπου ο Vincenzo εφηύρε το «σχέδιο».
Λεπτομέρειες, όπως το σιδέρωμα μετά από ένα στάδιο ραφής ακολουθούμενο από ένα ακριβές στάδιο ανάπαυσης, ανάλογα με το χρησιμοποιούμενο ύφασμα, κάνουν τα μεμονωμένα κοστούμια πιο χρονοβόρα. Το στάδιο ηρεμίας, ανάλογα με το ύφασμα, είναι κρίσιμο, καθώς επιτρέπει στο ύφασμα να χαλαρώσει, γεγονός που διασφαλίζει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα μέτρησης μετά το στάδιο του κοψίματος ή του ραψίματος.
Σήμερα, η Cesare Attolini διευθύνεται από τους δύο γιους του Cesare, τον Massimiliano και τον Giuseppe Attolini. Έχουν εφαρμόσει το «σύστημα» που εφηύρε ο πατέρας τους, γνωστό και ως ναπολιτάνικο σύστημα. Ενώ ο Massimiliano και ο Giuseppe ήταν επικεφαλής της εταιρείας, ο πατέρας τους, ο Cesare, ήταν εκεί για να βοηθήσει. Ο Cesare ανέλαβε το ρόλο της περαιτέρω συμβουλευτικής και καθοδήγησης των ραφτών τους, προκειμένου να εκπληρώσει το όραμα του σακακιού Vincenzo Attolini.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τα κοστούμια Cesare Attolini είναι χειροποίητα. Για την ακρίβεια, ο Cesare Attolini έχει 130 ράφτες και, για να διατηρηθεί η συνέπεια και η αποτελεσματικότητα, κάθε ράφτης έχει το δικό του ξεχωριστό βήμα. Οτιδήποτε, από το κόψιμο του σακακιού από το επιλεγμένο ύφασμα μέχρι το ράψιμο των κουμπιών, γίνεται στο χέρι. Αυτό κάνει την κατασκευή ενός κοστουμιού να διαρκεί περίπου 25 έως 30 ώρες. Η προσοχή στη λεπτομέρεια διασφαλίζει ότι κάθε ένδυμα Cesare Attolini είναι ένα αριστούργημα ανθρώπινης δεξιοτεχνίας.
Η Cesare Attolini αποτελεί την επιτομή της παράδοσης της ραπτικής της Νάπολης.