«Επανάσταση» από Μπερνάρ Αρνό για τη γαλλική πρόταση επιβολής φόρου στους πολύ πλούσιους

Γάλλοι επιχειρηματίες χαρακτήρισαν την πρόταση της αριστεράς για νέο φόρο στους πολύ πλούσιους ως «τρελή» και «κομμουνιστική», καθώς το σοσιαλιστικό κόμμα πιέζει τον νέο πρωθυπουργό του Εμανουέλ Μακρόν να διασφαλίσει ότι οι πλούσιοι πληρώνουν το δίκαιο μερίδιό τους στις προσπάθειες μείωσης του δημόσιου ελλείμματος. Οι ψήφοι των Σοσιαλιστών είναι απαραίτητες για την επιβίωση του πρωθυπουργού Σεμπαστιάν Λεκόρνυ, αφού η βουλή ανέτρεψε δύο πρωθυπουργούς σε λιγότερο από ένα χρόνο λόγω των προσπαθειών να περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες. Οι αριστεροί βουλευτές πιέζουν ώστε τα άτομα με περιουσία άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ να πληρώνουν φόρο τουλάχιστον 2% ετησίως για όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών τους, των μετοχών εταιρειών και των μη πραγματοποιηθέντων κερδών.

Ο Μπερνάρ Αρνό (Bernard Arnault), με περιουσία που υπολογίζεται σε 157,1 δισ. δολάρια, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου πολυτελών προϊόντων LVMH (με χρηματιστηριακή αξία 251,15 δισ. ευρώ), δήλωσε ότι η προσπάθεια ισοδυναμεί με «σαφώς δηλωμένη επιθυμία καταστροφής της γαλλικής οικονομίας».

«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι γαλλικές πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν ή έχουν κυβερνήσει τη χώρα θα μπορούσαν να προσδώσουν αξιοπιστία σε αυτή την επίθεση, η οποία είναι θανατηφόρα για την οικονομία μας», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο δισεκατομμυριούχος.

Εάν θεσπιστεί, ο λεγόμενος φόρος Zucman, που πήρε το όνομά του από τον Gabriel Zucman, τον οικονομολόγο που εισήγαγε την ιδέα, θα αποτελέσει πλήγμα για την φιλική προς τις επιχειρήσεις ατζέντα του Μακρόν από την πρώτη του εκλογή το 2017, ο οποίος δεσμεύτηκε να μετατρέψει τη Γαλλία σε «έθνος νεοσύστατων επιχειρήσεων».

Οι υποστηρικτές του φόρου Zucman ισχυρίζονται ότι θα συγκεντρώσει 15 δισ. ευρώ ετησίως, μειώνοντας την ανάγκη για περικοπές δαπανών κατά την αντιμετώπιση του δημόσιου ελλείμματος, το οποίο αναμένεται να φτάσει το 5,4% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του έτους – ένα από τα υψηλότερα στην Ευρωζώνη.

Ο Αρνό χαρακτήρισε τον Ζούκμαν «ακτιβιστή της ακροαριστεράς» του οποίου «η ιδεολογία στοχεύει στην καταστροφή της φιλελεύθερης οικονομίας». Ο Αρνό είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, κυρίως λόγω της πλειοψηφικής του συμμετοχής στον όμιλο πολυτελών προϊόντων αξίας 256 δισεκατομμυρίων ευρώ που ίδρυσε, ο οποίος είναι εισηγμένος στο χρηματιστήριο του Παρισιού.

Ο Ζούκμαν χαρακτήρισε την κριτική του Αρνό «αβάσιμη».

«Προερχόμενος από έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο και σε ένα πλαίσιο όπου η ακαδημαϊκή ελευθερία αμφισβητείται σε έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών, αυτή η ρητορική… θα πρέπει να μας ανησυχεί όλους», έγραψε ο Zucman στο X, προσθέτοντας: «Ήρθε η ώρα να φορολογήσουμε τους δισεκατομμυριούχους με έναν ελάχιστο συντελεστή».

Ο φόρος Zucman θα ήταν ιδιαίτερα προβληματικός για τους ιδιοκτήτες πολλά υποσχόμενων νεοσύστατων τεχνολογικών επιχειρήσεων που, παρά τις υψηλές αποτιμήσεις τους στα χαρτιά, συχνά δεν παράγουν κέρδη ή μερίσματα. Αυτά τα άτομα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν φορολογικούς λογαριασμούς που υπερβαίνουν τυχόν ρευστά περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν.

Το στρατόπεδο υπέρ του Ζούκμαν υποστήριξε ότι οι ιδρυτές νεοσύστατων επιχειρήσεων θα μπορούσαν απλώς να πληρώσουν τους φόρους τους παραδίδοντας μετοχές των εταιρειών τους σε ένα γαλλικό κρατικό επενδυτικό ταμείο ή δανειζόμενοι και οι δύο ιδέες αμφισβητήθηκαν έντονα.

Οι επικριτές, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι ο φόρος μπορεί να είναι αντισυνταγματικός, δεδομένου του πώς θα επηρεάσει μια μικρή ομάδα περίπου 1.800 ατόμων.

Να σημειωθεί πως ο Μακρόν έχει μειώσει τους φόρους των κα΄τοχων περιουσιακών στοιχείων και των επιχειρήσεων. Μία από τις πρώτες κινήσεις του προέδρου Μακρόν ήταν να μειώσει το φόρο καθαρής περιουσίας που επιβαλλόταν στα περιουσιακά στοιχεία των φυσικών προσώπων πάνω από ένα ορισμένο όριο, αντικαθιστώντας τον με έναν πιο περιορισμένο φόρο στα ακίνητα. Επίσης, μείωσε σταδιακά τους εταιρικούς φόρους από 33% σε 25% και εφάρμοσε έναν ενιαίο φόρο 30% στα κεφαλαιακά κέρδη.  Αλλά ο Μακρόν συνέχισε να πληρώνει ένα υψηλό πολιτικό τίμημα για αυτές τις φορολογικές περικοπές, με τους αντιπάλους του να τον χαρακτηρίζουν γρήγορα ως «πρόεδρο των πλουσίων».