Οι στόχοι του ταμείου αποκρατικοποιήσεων

Διευκρινίσεις για τον ακριβή ρόλο και τη λειτουργία του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων χορηγεί η ελληνική κυβέρνηση, την ώρα που το συγκεκριμένο ζήτημα συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια στη διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας και δανειστών.

Όπως εξηγούν κορυφαίες πηγές του υπουργείου Οικονομικών, η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών (στη δραματική Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου) προβλέπει τη δημιουργία ενός ταμείου στο οποίο, με ορίζοντα 30ετίας, θα δημιουργηθεί ένα αποθεματικό ύψους 50 δισ. ευρώ, ως αξία των περιουσιακών του στοιχείων (ακίνητα, μετοχές, κ.λπ.).

Ουσιαστικά θα πρόκειται για ένα κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο, με τελείως διαφορετική λειτουργία και λογική από το ΤΑΙΠΕΔ, παρόμοιο με αυτά που έχουν δημιουργήσει αρκετά κράτη σε όλα τα μέρη του πλανήτη, Νορβηγία, Αυστραλία, κ.λπ.

Τα 50 δισ. ευρώ του νέου Ταμείου προβλέπονται σε βάθος 30ετίας, γεγονός που δίνει μεγάλη «ανάσα» στο πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Η επίτευξη, δηλαδή, των εσόδων δεν θα γίνει άμεσα, μέσα σε ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο με δυσμενείς για την χώρα συνθήκες όπως οι σημερινές, αλλά όταν οι συνθήκες θα είναι περισσότερο ευνοϊκές.

Χαρακτηριστικό είναι ότι λόγω των συνθηκών και οι θεσμοί έχουν «χαλαρώσει» τους στόχους ως προς τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις.
Το ΔΝΤ, για παράδειγμα, μέχρι το 2018, προβλέπει έσοδα μόλις 1,5 δισ. ευρώ, ενώ η Κομισιόν έχει ανεβάσει πιο ψηλά τον πήχη εκτιμώντας τα έσοδα σε 2,5 δισ. ευρώ.

Να σημειωθεί ότι για το ΤΑΙΠΕΔ προβλέπονταν έσοδα 6 δισ. ευρώ έως το 2018!
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στο Ταμείο θα περιέλθουν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων, υποδομές, καθώς και ακίνητα του ελληνικού δημοσίου.

Στο Ταμείο πιθανόν να ενταχθούν και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού/ φυσικού πλούτου της χώρας –υδρογονάνθρακες, κ.λπ.
Η ένταξη περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στο Ταμείο δεν σημαίνει απαραίτητα και πώλησή τους, σε αντίθεση με τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ που είναι προς πώληση.

Κάποια ακίνητα, πράγματι, μπορεί να πουληθούν, για ορισμένα να υπάρξουν μακροχρόνιες παραχωρήσεις και άλλα να δημιουργούν εισόδημα που θα εισρέει στο ταμείο.
Για παράδειγμα μπορεί να συμφωνηθεί ότι για κάθε κοντέινερ που μεταφέρεται με τραίνο θα καταβάλλεται στο Ταμείο ένα μικρό ποσό.
Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα αεροδρόμια.

Το Ταμείο θα πρέπει να «εφευρίσκει» τρόπους να έχει μόνιμα έσοδα, όχι κατ’ ανάγκη από την πώληση ακινήτων του δημοσίου.
Να σημειωθεί ότι ο χρόνος ζωής (30 χρόνια) δίνει την δυνατότητα στο ταμείο να «καλλιεργήσει» τα περιουσιακά του στοιχεία που, ιδίως στα ακίνητα, παρουσιάζουν προβλήματα ως προς την εκμετάλλευσή τους, καταπατήσεις, ελλιπείς τίτλοι, κ.λπ.

Από τα 50 δισ. ευρώ το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση των τραπεζών (εκτιμάται ότι θα χρειαστούν από 10 έως 25 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών), ενώ το υπόλοιπο 50% θα πάει σε ανάπτυξη (1/2) και χρέος (1/2).

Είναι εμφανής ο διαφορετικός στόχος του Ταμείου. Με το ΤΑΙΠΕΔ από τις αποκρατικοποιήσεις τα τυχόν έσοδα πήγαιναν εξ’ολοκλήρου στην αποπληρωμή του χρέους, ενώ με το Ταμείο μόνο το ένα τέταρτο.

Η έδρα του Ταμείου θα είναι η Αθήνα (και όχι το Λουξεμβούργο), θα ελέγχεται από την ελληνική κυβέρνηση, ενώ από την Κομισιόν θα υπάρχει μόνο εποπτεία.