Συνεχίζεται το φορολογικό μέτρο-εκβιασμός που τιμωρεί τους πολίτες με έξτρα φόρο 22%

Υποχρεώνει τους πολίτες να ξοδεύουν με συγκεκριμένο τρόπο το εισόδημά τους αλλιώς τους ρίχνει πρόσθετο φόρο. Συγκεκριμένα, όσοι δεν «πιάσουν» με ηλεκτρονικές αποδείξεις έξοδα που αναλογούν στο 30% του ατομικού εισοδήματός τους για τις φετινές αγορές, θα κληθούν το 2026 να πληρώσουν έξτρα φόρο 22% στη διαφορά που θα λείπει. Πρόκειται για τιμωρητική λογική που δεν αντιμετωπίζει τη φοροδιαφυγή, απλώς μεταφέρει την ευθύνη και το κόστος στον φορολογούμενο.

Χιλιάδες πολίτες κάθε χρόνο χάνουν την έκπτωση φόρου επειδή δεν πλήρωσαν όπως ορίζει ένας κακός νόμος για δαπάνες ίσες με το 30% του εισοδήματός τους. Το αποτέλεσμα είναι χρεωστικά εκκαθαριστικά και φουσκωμένος φόρος εισοδήματος. Μόνο το 2023, το επιπλέον ποσό που πλήρωσαν όσοι δεν «έχτισαν» το αφορολόγητο με αποδείξεις έφτασε τα 56 εκατ. ευρώ.
Αντί να στηρίζει νοικοκυριά, το κράτος τα πιέζει να προσαρμόσουν την κατανάλωσή τους με νομοθετική ρύθμιση θυμίζοντας άλλες εποχές.

Ποιοι μπαίνουν στη μέγγενη
Κάθε μισθωτός, συνταξιούχος, κατά κύριο επάγγελμα αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, αλλά και όποιος έχει εισοδήματα από ενοίκια, πρέπει μέχρι το τέλος του 2025 να πραγματοποιήσει δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες ίσες με 30% του ετήσιου πραγματικού ατομικού εισοδήματος. Υπάρχει ανώτατο πλαφόν, δηλαδή  ακόμη κι αν κάποιος κερδίζει πολλά, το απαιτούμενο ποσό ηλεκτρονικών πληρωμών που «μετράει» δεν μπορεί να ξεπεράσει τις 20.000€. Όμως το πρόβλημα παραμένει, το κράτος υπαγορεύει πώς θα ξοδέψεις, όχι αν έχεις να ξοδέψεις.

Πώς «μετράνε» οι δαπάνες
Για να αναγνωριστούν, πρέπει να εξοφλούνται με κάρτες ή άλλα ηλεκτρονικά μέσα (προπληρωμένες, e-banking κ.λπ.) και να υπάρχουν οι αντίστοιχες αποδείξεις λιανικής. Τα ποσά προσυμπληρώνονται από την ΑΑΔΕ και ο φορολογούμενος μπορεί να διορθώσει αν φυσικά συγκεντρώνει και φυλάει χαρτιά. Δηλαδή, πέρα από το κόστος, φορτώνεται και με επιπλέον διαδικασίες.

Η ποινή στην πράξη
Παράδειγμα: Εισόδημα 20.000€ ⇒ απαιτούμενες ηλεκτρονικές δαπάνες 6.000€.
Αν οι αποδείξεις είναι 5.000€, η διαφορά 1.000€ τιμωρείται με 22% ⇒ 220€ έξτρα φόρος.
Με απλά λόγια: δεν κατανάλωσες «αρκετά» ή «σωστά»; Πληρώνεις.

«Εξαιρέσεις» που δεν σώζουν την ουσία
Αν πληρωμές για φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, δόσεις δανείων και ενοίκια ξεπερνούν αθροιστικά το 60% του πραγματικού εισοδήματος, το απαιτούμενο ποσοστό πέφτει στο 20%.
Σε δεσμευμένους/κατασχεμένους λογαριασμούς, το όριο περιορίζεται στις 5.000€.
Σε κοινή δήλωση, το πλεονάζον ποσό δαπανών του ενός μεταφέρεται στον άλλον.
Όλα αυτά απλώς «μακιγιάρουν» μια βασική στρέβλωση.

Τι μετράει και τι όχι
Μετράνε ενδεικτικά έξοδα για: τρόφιμα, ποτά, ρούχα, παπούτσια, είδη υγιεινής/καθαριότητας, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, έπιπλα, επισκευές, λογαριασμοί ΔΕΚΟ και κοινόχρηστα, δίδακτρα, ιατρικές δαπάνες, νοσήλια, ασφάλιστρα.
Δεν μετράνε: ενοίκια, δάνεια, φόροι/τέλη υπέρ Δημοσίου, αγορές ακινήτων, οχημάτων, σκαφών/αεροσκαφών, αποταμιευτικά και επενδυτικά προϊόντα.
Άλλη μια αντίφαση, δαπάνες που «στραγγίζουν» τα νοικοκυριά (ενοίκια, δάνεια) δεν βοηθούν την κάλυψη του ορίου.

Ποιοι εξαιρούνται πλήρως
Οι άνω των 70, οι μόνιμοι κάτοικοι σε χωριά έως 500 κατοίκους ή σε μη τουριστικά νησιά έως 3.100 κατοίκους, καθώς και όσοι υπηρετούν τη θητεία τους. Τουλάχιστον αναγνωρίζεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν πρακτικά να κυνηγούν ηλεκτρονικές συναλλαγές. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, ισχύει η ίδια πίεση.