Θεοδωρόπουλος: Δύο βαριές βιομηχανίες εξετάζουν να κλείσουν λόγω ενεργειακού κόστους

Με έντονους τόνους και σαφή προειδοποίηση προς την κυβέρνηση και τις κοινοτικές αρχές, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), έθεσε στο επίκεντρο ενός πρόσφατου συνεδρίου τις δραματικές συνέπειες του υψηλού ενεργειακού κόστους για την ελληνική παραγωγή. Οι δηλώσεις του υπογραμμίζουν όχι μόνο την επιδεινούμενη πίεση στην ανταγωνιστικότητα, αλλά και τον κίνδυνο αποβιομηχάνισης,  ειδικά όταν δύο βαριές βιομηχανίες, όπως αποκάλυψε, εξετάζουν το ενδεχόμενο λουκέτου εάν δεν αναληφθούν άμεσα Από το βήμα της συνέλευσης που διοργανώθηκε υπό τον τίτλο «Παραγωγικότητα: Εθνικός Στόχος, Συλλογική Ευθύνη», ο κ. Θεοδωρόπουλος δεν περιορίστηκε στις γενικόλογες διατυπώσεις. Κατήγγειλε πως η Πολιτεία, αν και έχει δεσμευθεί επανειλημμένα, δεν έχει πράξει επαρκώς για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του κόστους ενέργειας. «Αποτύχαμε να πείσουμε την Πολιτεία ότι το υψηλό κόστος ενέργειας για τις επιχειρήσεις πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα», είπε χαρακτηριστικά.
Στο ίδιο πλαίσιο, τόνισε ότι στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν κόστος ενέργειας που συχνά αντιστοιχεί σε σημαντικό ποσοστό των συνολικών τους δαπανών, συχνά έως και 60%.
Με τέτοια βάρη, ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, η παραμικρή καθυστέρηση στα μέτρα στήριξης μπορεί να αποβεί μοιραία για τη βιωσιμότητα επιχειρήσεων, ειδικά της βαριάς βιομηχανίας.
Συνοδευτικά των αιτιάσεων, ο ΣΕΒ έχει επεξεργαστεί και καταθέσει στους συναρμόδιους υπουργούς πρόταση, η οποία φέρει την επωνυμία «Energy Industrial Reset», με την εναλλακτική ονομασία «Energy Release 2.0».
Η πρόταση προβλέπει τη διατήρηση σταθερών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας για τρία έτη, για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, σε επίπεδα περίπου 50-60 €/MWh, έναντι των τιμών στην χονδρική αγορά που πλησιάζουν τα 90 €/MWh.
Η κάλυψη της διαφοράς τιμής θα γίνεται μέσω «ενεργειακών δανείων» τα οποία οι επιχειρήσεις θα επιστρέφουν σε βάθος 20 ετών μετά την παρέλευση της τριετίας.
Ο φορέας που προτείνεται να αναλάβει αυτά τα δάνεια είναι ο ΔΑΠΕΕΠ, ενώ οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να «επιστρέψουν» ενέργεια μελλοντικά μέσω επενδύσεων σε ΑΠΕ ή μέσω διμερών συμβολαίων με παραγωγούς πράσινης ενέργειας. Το ετήσιο κόστος εφαρμογής του μέτρου εκτιμάται αρχικά στα 250-260 εκατ. €, ωστόσο πηγές αναφέρουν ότι η κυβέρνηση ενδέχεται να το «κλείσει» σε περίπου 200 εκατ. €.
Το επιχείρημα πίσω από αυτή την πρόταση είναι πως τέτοιο σχήμα δεν θα «θίγει» τους περιορισμούς για κρατικές ενισχύσεις, συνδυάζοντας το μέτρο με μελλοντική εξόφληση από τις ίδιες τις επιχειρήσεις.
Η πρόταση του ΣΕΒ κατατίθεται σε ένα περιβάλλον όπου η κυβέρνηση ήδη έχει συνάψει διυπουργικές συσκέψεις με συμμετοχή του Συνδέσμου, χωρίς όμως ως τώρα να ληφθούν δεσμευτικές αποφάσεις για τη ρύθμιση του κόστους ενέργειας.
Αναλυτές προειδοποιούν ότι η Ένωση δεν έχει ακόμα θεσμοθετήσει, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, άμεσα εφαρμόσιμα εργαλεία που θα επιτρέψουν στα κράτη-μέλη να στηρίξουν τιμές ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία χωρίς να παραβιάζουν τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων. Ο ίδιος ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, έχει επισημάνει ότι το προσεχές πλαίσιο κρατικών ενισχύσεων για την καθαρή βιομηχανία (Clean Industrial State Aid Framework – CISAF) πρέπει να ενσωματώσει ρητά τέτοια εργαλεία στήριξης.
Ταυτόχρονα, ο κ. Θεοδωρόπουλος άσκησε κριτική προς την Κομισιόν λέγοντας ότι πολλές από τις προτεινόμενες δράσεις είναι μεσο ή μακροπρόθεσμες, χωρίς να δίνουν λύσεις άμεσης ανακούφισης στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν ήδη ασφυκτικές πιέσεις.

Κίνδυνος «λουκέτου» και αποβιομηχάνισης
Ίσως η πλέον χαρακτηριστική και ανησυχητική δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ ήταν η εξής: υπάρχουν ήδη δύο βαριές ελληνικές βιομηχανίες που εξετάζουν το ενδεχόμενο να κλείσουν εργοστάσια στην Ελλάδα, εάν η κατάσταση δεν αλλάξει άμεσα.
Η ρητορική αυτή δεν είναι υπερβολική. Σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού σε διεθνές επίπεδο, η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτρέψει σε παραγωγικές μονάδες να «φεύγουν» με άμεσες επιπτώσεις στην απασχόληση, στο γεωγραφικό ισοζύγιο επενδύσεων και στο εμπιστοσύνη του επιχειρηματικού κόσμου.