Το λογιστικό πρόβλημα της Ελλάδας

Μια ενδιαφέρουσα άποψη του Jacob Soll, Καθηγητή Ιστορίας & Λογιστικής, University of Southern California και πρόσφατα ομιλητή στην «Ώρα της Ελληνικής Οικονομίας» του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, δημοσιεύουν σήμερα οι New York Times.

Τα κύρια σημεία άρθρα του άρθρου:
•    Η ελληνική κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα για τον Δημόσιο Τομέα (IPSAS), τα οποία μετρούν ενεργητικό και παθητικό σε βάθος χρόνου, αλλά μια μέθοδο που δίνει μεγαλύτερο νούμερο από εκείνο που θα έδινε η εφαρμογή των IPSAS.
•    Ούτε η τρόικα εφαρμόζει τα IPSAS, αλλά τον βασισμένο στην ονομαστική αξία ορισμό του Μάαστριχτ για το χρέος. Δεν υπολογίζει το χρέος με βάση την οικονομική αξία του, αγνοώντας τα χαμηλά επιτόκια και το ότι η αξία του χρήματος αυξάνεται όσο περισσότερο μπορεί να διακρατηθεί και να επενδυθεί, γεγονός που λειτουργεί υπέρ της Ελλάδας.
•    Η Γερμανία έχει χορηγήσει στην Ελλάδα δάνεια με επιτόκια μικρότερα εκείνων της αγοράς (2%) και με μεγάλες διάρκειες, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να καταγράψει μια μεγάλη ζημία, όμως ούτε οι Γερμανοί εφαρμόζουν τα IPSAS και διατηρούν το χρέος εκτός ισολογισμού, κρύβοντας τη δυνητική ζημία από τη γερμανική κοινή γνώμη και ζητώντας περισσότερη λιτότητα από την Ελλάδα.
•    Επίσης, η κρίση στην Ελλάδα έχει συνεισφέρει στην πτώση της αξίας του ευρώ κατά 15%, η οποία τόνωσε σημαντικά τις γερμανικές εξαγωγές.
•    Διογκώνοντας το μέγεθος του χρέους και δημιουργώντας μια απατηλή αίσθηση κρίσης, η τρόικα υπονομεύει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, επιβάλλοντας μια λιτότητα που ενδέχεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση και πολιτική αναταραχή, επιφέροντας περαιτέρω αποσταθεροποίηση της Ευρώπης και του ευρώ.
•    Οι ηγέτες της Ελλάδας δεν πρέπει να ζητούν περισσότερη λιτότητα, ούτε στάση πληρωμών, αλλά υπολογισμό του χρέους με βάση τα IPSAS.
Ο Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Abeliotis & Associates, Βαγγέλης Αμπελιώτης, σχολίασε σχετικά: «είναι απολύτως σαφές ότι η εφαρμογή των ΔΛΠ οδηγούν σε διαφορετικό υπολογισμό του χρέους το οποίο πρέπει να υπολογίζεται με βάση την οικονομική του αξία. Το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να συμβουλεύεται ανθρώπους της αγοράς, γιατί η λογιστική είναι επιστήμη της πράξης και όχι της θεωρίας».