Καμμένος: Ύμνοι για τους «Αμερικανούς προστάτες», λάβρος για τους «Γερμανούς κατακτητές»

Ο άλλοτε υπουργός Άμυνας και κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, Πάνος Καμμένος, μίλησε την ΕΡΤ με αφορμή -τυπικά- το βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού. Στην πράξη, όμως, περισσότερο έμοιαζε να δοκιμάζει τα νερά για μια πιθανή επιστροφή στην πολιτική σκηνή, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.

Έπαινος στον Τσίπρα, αποστάσεις από τις ευθύνες
Ο Καμμένος δηλώνει ότι διάβασε το βιβλίο του Τσίπρα και ότι «βγαίνουν σοβαρά πράγματα πέρα από το κουτσομπολιό», τα οποία, όπως λέει, πρέπει να κατανοήσει ο ελληνικός λαός. Με άλλα λόγια, ο πρώην συγκυβερνήτης αναλαμβάνει ρόλο σχολιαστή και καθοδηγητή  της ανάγνωσης της πολιτικής περιόδου στην οποία ο ίδιος πρωταγωνίστησε. Παράλληλα, επιμένει ότι δεν μετάνιωσε για τη σύμπραξή του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας για άλλη μια φορά όλο το βάρος στη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία χαρακτηρίζει «το μεγαλύτερο λάθος» και το λόγο που «αποσύρθηκε» από την πολιτική.
Αποσιωπά, ωστόσο, ότι παρέμεινε στην εξουσία μέχρι την τελευταία δυνατή στιγμή, ενώ η συμφωνία είχε ήδη δρομολογηθεί (ένα «έντιμο διαζύγιο» που τον βόλεψε πολιτικά, αλλά δεν έπεισε ποτέ όλους τους ψηφοφόρους που ο ίδιος είχε φανατίσει εναντίον της).

Ο «πατριωτικός χώρος» ως πολιτική προίκα
Κεντρικό σημείο της παρέμβασής του είναι ο επονομαζόμενος «πατριωτικός χώρος», τον οποίο ο Καμμένος θεωρεί διασπασμένο από στελέχη της ΝΔ μέχρι τον Κυριάκο Βελόπουλο και ανεξάρτητους βουλευτές. Με τρόπο που δύσκολα κρύβεται, περιγράφει ένα εκλογικό κοινό το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο μένει ακάλυπτο και πρέπει να «συμπλεύσει».

Στο κρίσιμο ερώτημα αν βλέπει τον εαυτό του ως ηγέτη αυτού του χώρου, απαντά με το χαρακτηριστικό «εάν χρειαστεί, θα το κάνω». Δεν το επιδιώκει, απλώς… αν του ζητηθεί. Η κλασική φόρμουλα του πολιτικού που «δεν γυρίζει» στην πολιτική, αλλά σπεύδει να διευκρινίσει ότι είναι διαθέσιμος, υπό προϋποθέσεις.

Από τους «Γερμανούς κατακτητές» στους Αμερικανούς προστάτες
Ο πρώην υπουργός επανέρχεται στο παλιό αντιγερμανικό αφήγημα της περιόδου 2010-2015, μιλώντας για «σχέδιο καταστροφής» των Γερμανών και του Σόιμπλε και για μία «διεφθαρμένη Ευρωπαϊκή Ένωση» που «μας πολεμάει». Την ίδια στιγμή, όμως, παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως σωτήρα της χώρας αφενός στην κρίση του 2015, αφετέρου στο σημερινό γεωπολιτικό σκηνικό.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Καμμένο, «μετατρέπεται σε Κατάρ» ως ενεργειακός κόμβος, με την Αλεξανδρούπολη, τη νότια Κρήτη και το Αιγαίο στο επίκεντρο, υπό την «ασφάλεια των ΗΠΑ». Η Ευρώπη εμφανίζεται σχεδόν μόνιμα ως απειλή, οι ΗΠΑ ως ασπίδα. Για έναν πολιτικό που ξεκίνησε ως αντιμνημονιακός «αντάρτης» κατά της Δύσης, η μετάβαση στον άξονα Ουάσιγκτον–Τελ Αβίβ–Κάιρο φαντάζει εξαιρετικά βολική, ειδικά αν προετοιμάζει νέο πολιτικό ρόλο.

Ο Καμμένος προβλέπει σύγκρουση «ατλαντιστών» και «ευρωπαϊστών» στις επόμενες εκλογές, εκτιμώντας ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία και ότι «πρέπει να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι». Περιγράφει ένα σκηνικό στο οποίο, τυχαία ή όχι, ο ίδιος εμφανίζεται ως ο μόνος με εμπειρία τόσο στα «μέσα δωμάτια» της εξουσίας όσο και στον «πατριωτικό χώρο» που, κατά την αφήγησή του, μένει ορφανός.

Ταυτόχρονα μιλά για «καινούργιο πολιτικό χώρο» που θα εκφραστεί με «αίσθημα δικαιοσύνης και οξυγόνου», εκτός της «υπάρχουσας πολιτικής». Αφήνει αιχμές για πιθανή νέα κίνηση – ίσως και γύρω από πρόσωπα εκτός του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού – όμως φροντίζει να κρατήσει θολές τις λεπτομέρειες. Όσο πιο ασαφής η μορφή του «νέου», τόσο πιο εύκολα μπορεί να χωρέσει και τον ίδιο μέσα.

Σκληρή ρητορική για ΕΕ, Ουκρανία και Ζελένσκι
Ο Καμμένος δεν διστάζει να υιοθετήσει βαρύτατη φρασεολογία για την ΕΕ, κατηγορώντας τις Βρυξέλλες ότι «μας βάζουν να κάνουμε πόλεμο με τη Ρωσία χωρίς λόγο», ενώ επαναλαμβάνει αμφιλεγόμενους ισχυρισμούς για τα ευρωπαϊκά κονδύλια και την Ουκρανία. Προχωρά μάλιστα σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε ύφος που ακουμπά θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς να συνοδεύεται από στοιχεία.

Την ίδια στιγμή δηλώνει «απόλυτα αντίθετος» με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, αλλά επικροτεί τη νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, τους νέους εξοπλισμούς, τα F-35, τα Rafale και το ισραηλινό αντιπυραυλικό σύστημα. Δηλαδή, υπερασπίζεται την πιο ακριβή και φιλοαμερικανική επιλογή της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, την οποία κατά τα άλλα καταγγέλλει ότι δεν καλύπτει τον «πατριωτικό χώρο».

Εσωτερικό μέτωπο, ΟΠΕΚΕΠΕ, πελατειακό κράτος και… τυχερά παιχνίδια
Μιλώντας για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Καμμένος επιτίθεται στο γνωστό πελατειακό σύστημα που όπως λέει ελέγχει τα κονδύλια της ΕΕ από τη δεκαετία του ’80, αλλάζοντας απλώς κομματικά χρώματα από ΠΑΣΟΚ σε ΝΔ. Με σκωπτικό ύφος αναφέρεται σε «τυχερούς» που κερδίζουν συνεχώς σε τυχερά παιχνίδια, αφήνοντας σαφείς αιχμές για ξέπλυμα χρήματος.

Η «τύχη» της Ελλάδας και η αμερικανική πρεσβεία
Στο τέλος της συνέντευξης, ο Καμμένος δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για τη νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Αθήνα, την οποία χαρακτηρίζει «τύχη για την Ελλάδα», τονίζοντας ότι «υπέγραψε στην πρώτη εβδομάδα ενεργειακές συμφωνίες» και ότι «σηκώνει το τηλέφωνο και μιλάει με τον ίδιο τον πρόεδρο». Πρόκειται για το αποκορύφωμα μιας ρητορικής που παρουσιάζει τη χώρα σχεδόν ως προνομιακό προτεκτοράτο των ΗΠΑ, την ώρα που στους λόγους του εμφανίζεται ως άτεγκτος υπερασπιστής της εθνικής κυριαρχίας. Ο ίδιος, βέβαια, σπεύδει να διευκρινίσει ότι, αν ποτέ προκύψει «εθνική ζημία», «θα με βρει απέναντι».