Δήμος Ελαφονήσου: Δίνει επίδομα 700 ευρώ για να πάνε γιατροί

Οι προκηρύξεις προσλήψεων από το υπουργείο Υγείας δεν έχουν ανταπόκριση στην ιατρική κοινότητα. Και ο λόγος που οι γιατροί δεν επιλέγουν μια θέση στο δημόσιο είναι καθαρά οικονομικός. Οι ελλείψεις και τα προβλήματα για τους κατοίκους της Ελαφονήσου, ανάγκασαν την δημοτική αρχή να λάβει ρηξικέλευθες αποφάσεις.

Εκτός από τον μισθό και όσα προβλέπονται από τον νόμο, καθώς το νησί είναι παραμεθόριος περιοχή, ο δήμος επιδοτεί τις θέσεις με ένα σημαντικό ποσό.

Ο Δήμαρχος Άγγελος Τσιριγωτάκης, εξηγεί πως από τις γύρω δώδεκα θέσεις που θα έπρεπε να λειτουργούν, το νησί διαθέτει μόνο ένα γιατρό.

Έτσι, κατέληξε στο να δοθεί ένα μηνιαίο επίδομα 700 ευρώ για τους μονίμους γιατρούς και για τους αγροτικούς 400 ευρώ. Επίσης, αναλαμβάνει να βοηθήσει στην εύρεση κατοικίας για εκείνους που θα αποφασίσουν να εγκατασταθούν στο νησί.

Μαιευτήρας – γυναικολόγος ο κ. Τσιριγωτάκης μετέφερε το ιατρείο του από τον Πειραιά στην Νεάπολη Λακωνίας, στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου ακριβώς απέναντι από το νησί των περίπου 900 κατοίκων.

Στα υπέρ αυτής της αποφάσεως βάραινε η ποιότητα ζωής. Εκεί δεν υπάρχουν τα εξοντωτικά ωράρια και ο ανταγωνισμός που σκοτώνει. Οι χρυσές ταμπέλες και τα βαρύγδουπα ονόματα στα ιατρεία του κέντρου δεν εγγυώνται το άριστο αποτέλεσμα για τους πάσχοντες, που συχνά καλούνται να καταβάλουν υπέρογκες αμοιβές.

Πέραν των οικονομικών απολαβών, οι γιατροί θα πρέπει να σκεφτούν και την ποιότητα ζωής που προσφέρει ένα ιατρείο εκτός κέντρου τονίζει ο κ. Τσιριγωτάκης, μιλώντας στην ΕΡΤ.

Είναι βέβαιο πως οι απόφοιτοι της ιατρικής πέφτουν στην παγίδα της κοινωνικής ζωής, των δυνατοτήτων διασκέδασης σε μια μεγαλούπολη, ενός τρόπου ζωής που κατατρώει τον χρόνο και τις φυσικές τους δυνάμεις.

Τι ακριβώς συμβαίνει και οι πτυχιούχοι επιλέγουν τον ιδιωτικό τομέα; Σύμφωνα με όσα οι ίδιοι αναφέρουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, εάν στα δυο – τρία χειρουργεία την ημέρα, τα δηλωθέντα στην εφορία είναι ένα μικρό τμήμα των όσων λαμβάνουν από τους ασθενείς, τα υπόλοιπα αντιστοιχούν σε ένα μισθό του δημοσίου.

Κίνητρα όχι αγαθά και έντιμα, που δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν σε άλλες χώρες, όπου μπορεί οι μισθοί να φαίνονται υψηλοί, αλλά αποκτώνται με πολύ κόπο και δαπανώνται στην ιδιαίτερα ακριβή διαβίωση.